O szkole
Zobacz film o A. Schweitzerze autorstwa Bogny i Berniego Jeżowskich
Biogram Alberta Schweitzera
Trudno jednym zdaniem powiedzieć, kim był Albert Schweitzer; chyba tylko, by stwierdzić, że był po prostu wielkim człowiekiem. Jakikolwiek bliższy czy dokładniejszy opis wymaga pochylenia się nad jego niezmiernie bogatą biografią.
Po ukończeniu szkoły średniej w Mulhouse Schweitzer rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie w Strasburgu w 1893. Równolegle rozwijał pasję do muzyki. Już w szkole średniej uczył się gry na organach pod kierunkiem Eugène Muncha, który zaszczepił w nim podziw dla muzyki Wagnera.
W tym samym roku w Paryżu Schweitzer ma również okazję zagrać przed organistą Charles-Marie Widorem, który był pod tak wielkim wrażeniem jego gry, że zgodził się uczyć go bezpłatnie. Zapewne pasja Widora dla muzyki Bacha miała silny wpływ na rozwój muzyczny jego ucznia. W okresie studenckim dalszą edukacją muzyczną Schweitzera kierował profesor Gustav Jacobsthal. Jednocześnie Albert nawiązał bliską przyjaźń z organistą Ernestem Munchem, z którym dzielił fascynację muzyką Bacha.
W 1898 Schweitzer udał się do Paryża, by na Sorbonie pisać doktorat z filozofii religijnej Kanta (który kończy rok później). Dużo czasu spędzał też doskonaląc swoją grę pod okiem Widora. Student teologii stawał się coraz bardziej uznanym organistą i muzykologiem. Jego edukacja teologiczna i znajomość kultury protestanckiej pozwalały mu odkryć muzykę Bacha na nowo. Jego interpretacje i analiza budziły szerokie zainteresowanie. W 1906 roku opublikował studium twórczości Bacha w języku francuskim. Dwa lata później wydał rozszerzoną niemiecką wersję książki, która stanowiła podstawę późniejszego angielskiego przekładu. Do dziś jest to jedno z ważniejszych opracować muzyki Bacha. Z Widorem pracował też nad wydaniem dokładnie opisanych i opracowanych utworów na organy wielkiego kompozytora.
W tym okresie rodziło się wiele ważnych przyjaźni Alberta. Między innymi z Cosimą Wagner - co powoduje, że staje się częstym gościem w domu Wagnerów. Schweitzer gra również w Barcelonie i Paryżu, będąc uznawanym za jednego z lepszych organistów swego pokolenia.
Jego wpływ na muzykę nie ogranicza się tylko do gry oraz głębokiej znajomości utworów. Stał się również ekspertem w dziedzinie budowy i konserwacji organów. Jego książka o budowie tego instrumentu dała początek ruchowi odnowy budowy organów.
Pomimo wszystkich sukcesów w świecie muzycznym Schweitzer nie zaniedbuje swoich studiów teologicznych. W 1900 roku zostaje ordynowany wikariuszem w kościele Św. Mikołaja, a rok później przyjmuje posadę wicerektora kolegium teologiczenego Św. Tomasza. Był również pracownikiem naukowym wydziałów teologicznego oraz filozoficznego na Uniwersytecie w Strasburgu.
W 1906 roku zostaje wydana książka Geschichte der Leben-Jesu-Forschung (Badania nad historią życia Jezusa), która jest dokładną analizą dotychczasowych poglądów na osobę Jezusa jako postaci historycznej. W późniejszych latach wychodzą kolejne książki, między innymi o teologii Św. Pawła. Schweitzer zdobywa uznanie jako znawca i badacz Nowego Testamentu.
Widzimy więc bardzo utalentowanego człowieka, tytana pracy, który odnosi sukcesy w dwóch jakże różnych dziedzinach i to w dość młodym wieku - sławę jako muzyk oraz uznanie jako naukowiec zdobywa mając mniej niż 30 lat! Dlatego z tak wielkim zaskoczeniem i sprzeciwem przyjaciele i rodzina Schweitzera przyjęli jego decyzję o radykalnej zmianie w życiu.
W 1905 roku teolog i muzyk decyduje się rozpocząć studia medyczne. Krok ten jest podyktowany decyzją wyjazdu na misję do Afryki w odpowiedzi na apel katolickiej organizacji z Paryża, która poszukiwała lekarzy. Pomimo sprzeciwu i rad przyjaciół Schweitzer trwa w swoim przekonaniu twierdząc, że dosyć tylko mówienia o religii wyrażanej przez miłość, czas, by ją zacząć wyrażać czynem.
W 1912, rok przed zakończeniem studiów, Albert żeni się ze swoją długoletnią przyjaciółką Heleną Bresslau, która była nie tylko wsparciem w jego przygotowaniach, ale również sama została pielęgniarką. Po zakończonych studiach Schweitzer zgłasza się do organizacji misyjnej, która z uwagi na poglądy teologiczne kandydata nie decyduje się na wysłanie go do Afryki. Niezniechęcony tym, Schweitzer sam gromadzi fundusze potrzebne do wyjazdu i zbudowania szpitala.
W 1913 roku opuściwszy wszystkie instytucje, w których pracował i odwoławszy długoterminowe kontrakty na koncerty, wyrusza razem ze swoją żoną w podróż do Afryki Równikowej, gdzie w Lambarene (Gabon) buduje szpital. W 1914 wybucha I Wojna Światowa. Jako obywatele niemieccy Schweitzerowie są pod obserwacją armii francuskiej. Po 4 latach zostają internowani i przewiezieni do obozów na terenie Francji.
Do Lambarene powracają w 1924 roku.
W czasie pierwszego, trudnego okresu pracy w Afryce Schweitzer formuje zasadę poszanowania życia, która staje się fundamentem jego systemu etycznego, o którym pisze i wykłada (między innymi na Uniwersytecie Oksfordzkim w 1922 roku).
Kiedy wybucha II Wojna Światowa, Schweitzer przebywa w Afryce, budując i poszerzając działanie szpitala. Tam też zostaje przez cały okres działań wojennych. Po ich ustaniu swój czas dzieli między Czarny Kontynent, a Europę i Amerykę, gdzie jeździ z wykładami oraz koncertami - zbierając fundusze na działanie szpitala. Zabiera też głos w wielu ważnych debatach, nierzadko budząc kontrowersje.
W 1952 roku zostaje uhonorowany Pokojową Nagrodą Nobla. Oprócz uznania Komitetu jego osiągnięcia zyskują mu uznanie sztokholmskich studentów, którzy organizują olbrzymi nocny pochód, maszerując z zapalonymi pochodniami ulicami miasta.
Kiedy świat był zafascynowany potęgą bomby atomowej, laureat Pokojowej Nagrody Nobla dołącza do małej grupy osób nawołujących do zarzucenia dalszych prac nad rozwojem tej broni.
Schweitzer umiera w 1965 roku w Lambarene, w Gabonie.
Choć jego osiągnięcia w teologii i muzyce są znaczące, to nie przez ich pryzmat zazwyczaj patrzymy na jego życie. Też nie przez pryzmat tego, że dzięki jego pracy setki ludzkich istnień zostało uratowanych w Afryce ani tego, że sformułowana przez niego zasada poszanowania życia i opracowany system etyczny stały się podstawą dzisiejszej ekologii. To, co jest najbardziej cenne w spuściźnie tego współczesnego człowieka renesansu, to niesamowity przykład życia oddanego w służbę innym, niezłomnego chrześcijaństwa wyrażonego słowami i czynami.
Opracowano w oparciu o:
- http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1952/schweitzer-bio.html
- http://en.wikipedia.org/wiki/Albert_Schweitzer
- http://nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1952/press.html
WARTO PRZECZYTAĆ:
Organizujemy doroczne imprezy i konkursy, by przybliżyć postać tego wielkiego człowieka. Są to:- Festiwal Schweitzerowski
- Konkurs dla uczniów klasy 5 i 6 szkoły podstawowej "Karuzela ze Schweitzerem"
- Konkurs dla uczniów klasy 7i 8 gimnazjum "Karuzela ze Schweitzerem"
